بوقت یک سالگی

یک سال است یاری کنار خود دارم که با همه تفاهم ها و عدم تفاهم ها دوستش دارم...

گاهی آنقدر خوب است که در لحظه دلم برایش می تپد و تنگ می شود حتی اگر پیش رویم باشد و گاهی آنقدر دلخور می شوم که فکرهای پیوسته ناراحت کننده رهایم نمیکند...

با این همه تجربه متفاوتی است که شاید درزندگی ام لازم بود اتفاق بیفتد و بماند برای همیشه، تا هر روز بیش از پیش باتجربه شوم. هرچند آنطور که از من انتظار می رود بعید می دانم این با تجربگی قبل از 10 سال آینده اتفاق بیفتد... راه سختی است...

درس خواندن مرحله ی سختی از زندگی بود ولی بسیار متفاوت از زندگی مشترک... درس خوانده ام و بیکارم و این بر دردهایم می افزاید... گیج و سردرگم دیگر نمیدانم باید چه هدفی انتخاب کنم و به سویش بروم... انگار که تمام آمال و آرزوهایی که در تمام طول تحصیل داشته ام بر باد رفته و تمام انرژی ام تخلیه شده است...

با این همه همسر خوب و همراهی دارم... نمی گذارد آب در دلم تکان بخورد و باعث می شود کمتر به این نگرانی ها فکر کنم.

ویژه

لطفا برای پدر مهربان و دلنازکم دعا کنید. این روزها درگیر بیماری بسیار سختی است. سپاسگذارم...

شعر شاملو

و من کاملا اتفاقی در یک عصر بارانی، همراه یار نشسته در کافه ای، شیفته ی شعر های شاملو گشتم... 

شاعرای زیادی هستن که دوست دارم شاید چون کلا شعر دوستم  ولی شاملو... شاملو... پیش از این تنها سعدی بود که عشقی بی حد به شعرهایش داشتم اما الان پس از آن روز شاملو را بسیار تحسین می کنم...  روح هردوشان آرام...

ای کاش آب بودم

گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی. ــ

آدمی بودن

             حسرتا!

                      مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بینی؟

 

ای کاش آب بودم ــ به خود می‌گویم ــ

نهالی نازک به درختی گَشن رساندن را

                                                (ــ تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند

                                                در آتش سوختن را؟)

یا نشای سستِ کاجی را سرسبزی‌ جاودانه بخشیدن

                                                                  (ــ از آن پیش‌تر که صلیبی‌ش آلوده کنند

                                                                  به لخته‌لخته‌ی خونی بی‌حاصل؟)

یا به سیراب کردنِ لب‌تشنه‌یی

رضایتِ خاطری احساس کردن

                                     (ــ حتا اگرش به زانو نشانده‌اند

                                     در میدانی جوشان از آفتاب و عربده

                                     تا به شمشیری گردنش بزنند؟

                                     حیرت‌ات را بر نمی‌انگیزد

                                     قابیلِ برادرِ خود شدن

                                     یا جلادِ دیگراندیشان؟

                                     یا درختی بالیده‌نابالیده را

                                                                   حتا

                                     هیمه‌یی انگاشتن بی‌جان؟)

 

می‌دانم می‌دانم می‌دانم

با اینهمه کاش ای‌کاش آب می‌بودم

گر توانستمی آن باشم که دلخواهِ من است.

 

آه

کاش هنوز

             به بی‌خبری

                           قطره‌یی بودم پاک

از نَم‌باری

           به کوهپایه‌یی

نه در این اقیانوسِ کشاکشِ بی‌داد

سرگشته‌موجِ بی‌مایه‌یی.

30 / 6 /  1368  -  احمد شاملو  

درس هایی از دالایی لاما

" زندگی یک هدیه است که باید از آن لذت برد."   چارلی چاپلین

* به یاد داشته باش که عشق های سترگ و دستاوردهای عظیم، به خطر کردن ها و ریسک های بزرگ محتاج اند.

* به این سه میم همواره عمل کن : محبت و احترام به خود، محبت به همگان و مسئولیت پذیری در برابر کارهایی که کرده ای.

* به خاطر داشته باش دست نیافتن به آنچه می جویی، گاه اقبالی بزرگ است.

* اگر می خواهی قواعد بازی را تغییر بدهی، نخست آن قواعد را بیاموز.

* به خاطر یم مشاجره ی کوچک، ارتباطی بزرگ را از دست نده.

* وقتی دانستی خطایی مرتکب شده ای، گام هایی را برای جبران آن خطا بردار.

*چشمان خود را نسبت به تغییرات بگشا، اما ارزش های خود را به سادگی در برابر آن ها فرومگذار.

* به خاطر داشته باش که گاه سکوت بهترین پاسخ است.