سلام مجدد
اصلا فکرش رو نمیکردم بیش از یک سال سراغ این دفتر خاطرات مجازیم نیومدم... و البته بیشتر از اون باورم نمیشه که همین اندک بازدید کننده هم در نبودم ثبت شدن...
خیلی دوست دارم روزانه ها و دنیام رو بیشتر در اینجا به اشتراک بذارم اما بسیار مشغول درس و تلاش برای ساختن آینده ام...
امیدوارم پست بعدی رو وقتی بذارم که خبر خوشی برای گفتن داشته باشم...
فعلا این عکس پاییزی زیبای تازه از تنور دراومده رو قبول بفرمایید تا بعد...
پس فعلا...
یک سال است یاری کنار خود دارم که با همه تفاهم ها و عدم تفاهم ها دوستش دارم...
گاهی آنقدر خوب است که در لحظه دلم برایش می تپد و تنگ می شود حتی اگر پیش رویم باشد و گاهی آنقدر دلخور می شوم که فکرهای پیوسته ناراحت کننده رهایم نمیکند...
با این همه تجربه متفاوتی است که شاید درزندگی ام لازم بود اتفاق بیفتد و بماند برای همیشه، تا هر روز بیش از پیش باتجربه شوم. هرچند آنطور که از من انتظار می رود بعید می دانم این با تجربگی قبل از 10 سال آینده اتفاق بیفتد... راه سختی است...
درس خواندن مرحله ی سختی از زندگی بود ولی بسیار متفاوت از زندگی مشترک... درس خوانده ام و بیکارم و این بر دردهایم می افزاید... گیج و سردرگم دیگر نمیدانم باید چه هدفی انتخاب کنم و به سویش بروم... انگار که تمام آمال و آرزوهایی که در تمام طول تحصیل داشته ام بر باد رفته و تمام انرژی ام تخلیه شده است...
با این همه همسر خوب و همراهی دارم... نمی گذارد آب در دلم تکان بخورد و باعث می شود کمتر به این نگرانی ها فکر کنم.
ویژه
لطفا برای پدر مهربان و دلنازکم دعا کنید. این روزها درگیر بیماری بسیار سختی است. سپاسگذارم...
روزهای غمگینی که با محصولات هیچ یک از قنادی های شهر ، رنگ شیرین شادی نمی گیرند...
تجربه ی تازه ای بود... بستنی با طعم انگورهای تازه...
شاید سیب های باغچه ی کوچکمان اولین سال حضور را طی می کنند،
اما
سال هاست در دل اهالی این خانه، سیب تازه ای نروییده است...
عکس از من :)
کدام ساحل دنج پهلوی تو
بشینم پی ردی از بوی تو
صدف تا صدف موج غم با منه
دل تنگمو صخره پس میزنه
عکس از من :)
هر کدوم از اینا یادگار یه عزیزه...
حتی اگه 20 سال دیگه هم بگذره همینطوری نگه می دارم...
