من چه دانستم...

من چه دانستم که این دود آتش داغ است!

من پنداشتم که هرجا که آتشی است، چراغ است!

من چه دانستم که در دوستی کشته را گناه است!

و قاضی، خصم را پناه است.

من چه دانستم که حیرت به وصال تو طریق است!

و تو را او بیش جوید که در تو غریق است...

الهی! (1)

الهی! مشرب می شناسم، اما وا خوردن نمیارم.

دل تشنه و در آرزوی قطره یی می زارم.

سقّایه مرا سیری نکند، من در طلب دریایم.

برهزار چشمه و جوی گذر کردم،

تا بو که دریا دریابم!

در آتش عشق، غریقی دیدی؟ من چنانم!

در دریا تشنه یی دیدی؟ من، آنم!

راست به متحیّری مانم که در بیابانم،

فریادم رس که از دست بی دلی به فغانم!

یکی یکی

اگر دیدیـــــــ ...

               یکی یکی...

               دلت را می سوزانند...

                        می شـکنند...

بدانــــــــ ... زمانی...

               یکی... فقط... یکی را...

                                             سوزاندی...

                                             شکستی...

 91/5/16  

عصر تنهایی

بعد از یه دوره 16 سالهـ که درس خوندم... حالا یه چند ماهی آزادم از درســـــــــــــ ... و البته منتظر...
می نویسم...
اما همیشهـ باید علتی باشهـ تا بتونم... 
به هر حال منه معمولی با آدمای حرفه ای خیلی متفاوتم...
فراز و نشیب زندگی زیادهـ ... و اینه که الانــــــــ ... منــــــــ ... اینجا... بعد از 2 سال و داشتنـــــــ یه وبلاگ دیگهـ ...

دارم سعی می کنم اینجوری یکم سرگرم شم تا یادم برهـ ... خیلی چیزارو یادم برهـ ... درست مثل وقتایی که بهـ خوندن هر نوع رمان و داستان رو می آرم تا غرق دنیای آدمای دیگهـ بشم... تا فقط این عقربه ها بیشتر و بیشتر دور هم بچرخند...

سعی خواهم کرد آنچه از فکر و زبان خودم باشد را بنویسم... 

تا بعد...
یا علی...

میم.خ

آغاز